YAZIK HEMDE ÇOK!..

Hasbel kader amatör branşları iyi takip eden birisiyim...

Yıllardır uluslararası arenada birçok müsabakayı, sevinci, üzüntüyü fazlasıyla yaşadım. Sporcularımızın kazandığı madalyaları, döktükleri gözyaşlarını, sevinç çığlıklarına tanıklık ettim.... En önemlisi 'İstiklal marşımızı' gururla hep birlikte söyleme fırsatını yakaladım....Ne mutlu bana...

Ancak son yıllarda Türk sporunun üzerine çöken doping illeti yüzünden sevinçlerimiz tabir yerindeyse kursağımızda kalıyor. 2012 yılında Londra'da kendi adıma ilk olimpiyat oyunlarını izleme fırsatı yakaladım. Atletizmde 1500 metre finalinde iki Türk sporcu yarışıyordu. Şöyle tahminlere baktığımızda sporcularımızın madalya alma şansı yok denecek kadar azdı. Bizde Muhteşem Olimpiyat Stadyumunda yerimizi aldık. 

Heyecanlıydım.... Gururluydum....1500 metreyi bize sevdiren Süreyya Ayhan'dan sonra Aslı Çakır Alptekin ve Gamze Bulut olimpiyat finalinde yarışıyordu. Süper bir final ve sonrasında ilk iki sıra bizimdi. Gözlerimize inanamadık... Altın ve gümüş madalya Türkiye'nin...

Gelelim bugüne...

Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC), 3 Mart 2017 tarihinde Türkiye Milli Olimpiyat Komitesine gönderdiği yazıda, Aslı Çakır Alptekin'in Londra Olimpiyatları'nda 1500 metre yarışmasında kazandığı altın madalyanın iadesini istedi. Doping nedeniyle madalya geri istendi....

Sadece Aslı Çakır Alptekin mi suçlu sizce?...

Bence hayır, sadece sporcumuz değil onu bu belaya bulaştıranlar en kıse zamanda bulunmalıdır. Sporcularımız kadar, antrenörlerimiz de bu konuda suçludurlar. Türkiye dopingle mücadele konusunda çok ciddi önlemler alıyor, almaya da devam edecek. Sayın bakan Akif Çağatay Kılıç WADA yönetiminde.... Federasyonlar bu bilinçle daha dikkatliler... Ancak en büyük sorumluluk antrenörlerimize düşmekte. Bu yüzden daha fazla 'Yazık oldu' dememek için artık dopinge geçit vermeyelim...